Het voorjaar, dat voel je gewoon kriebelen

Zodra die eerste zonnestralen de koude aarde opwarmen, springt ons hart open; de zon schijnt, naar buiten! En dan 'moet' er ook ineens veel… Buitenschilderwerk, het is een last voor ons, maar echt een lust voor het hout. 

Wie ook in een monumentaal pand woont, weet dat je gebonden bent qua kleur, als je de buitenboel wil gaan schilderen. In mijn geval was dat monumentengroen… Oké, ik ben nooit erg goed geweest met binnen de lijntjes kleuren, maar hier kwam ik niet onderuit. 

Naar de winkel getogen voor advies, want schilder ervaring heb ik inmiddels ruimschoots, maar er komt steeds zoveel nieuws op de markt, dat ik echt even het beste wilde halen. Ik wil weer voor tien jaar klaar zijn, geen vijf! 

Kwaliteit kopen, loont. Dat kan ik zien aan de huidige verflaag. De hoogglans buitenlak heeft gedaan wat ze beloofden. Het is nu acht jaar geleden, en ik wil voorkomen dat er kleine haarscheurtjes in de verf komen, dan kan ik namelijk niet meer met een dekkende lak aan de slag. 

Als er eenmaal vocht in het hout zit, moet het ademende beits worden, of systeemverf, zodat het vocht er ook weer uit kan. Maar hoe goed ook, dat geeft toch wat minder lang bescherming. Alle kozijnen en deuren dus netjes (en prachtig, al zeg ik het zelf…) monumentengroen in de buitenlak gezet. 

Maar, een stukje 'dichterlijke vrijheid' heb  ik wél in mijn achtertuin… Waar het tuinhuis nodig een likje verf moet, en het tuinmeubilair en de schuttingen bijpassend groen zijn van de mossige aanslag… 

Het is nog fris, terwijl ik de warme zon op mijn bol voel. En krijg energie om door te gaan. Dat kan ook perfect nu, want schilderen bij te felle zon, vorst, of regen, gaat niet, maar dit prille lenteweer is ideaal! 

De nieuwe houten hoekbank zou geïmpregneerd moeten zijn, maar ik zie gewoon dat het niet doet wat het moet doen… Ook de schuttingen hebben al lang hun beschermlaag verloren. Leuk: kleur bekennen. De tuinmeubels worden camel, een donker okergeel! De schuttingen heb ik met hogedrukreiniger schoongespoten en (met dank aan vrienden) opgeschuurd, en van een blanke beits voorzien. Een harmonieuze eenheid is het resultaat.

'Modern monumentaal', doop ik het geheel…

Gepost door Natascha Amesz